Nederlandse vlaktes & gele nummerborden
Blijf op de hoogte en volg Laura
24 Mei 2014 | Malta, Malta
Eindhoven airport.. Ja hoor, daar zijn we weer. Back in Holland. School heeft onze stage beëindigd. Het was gewoon niet langer uit te houden daar. Eindelijk weg uit dat rot hotel.
Wat ging er vooraf?
Dit was maandag 19 mei.
Deborah en ik hadden een gesprek met de manager aangevraagd. Prima, om 15:30 stond de afspraak. Ik had een ochtenddienst, dus van 7:00 uur tot 15:00 uur. Om 13:30 uur werd ik achter de receptie vandaan gehaald door een begeleider van Istage. Met wie wij eigenlijk niks te maken hebben maar goed, hij begeleidde ook de mensen die niets met Istage te maken hadden. Maar goed, ik moest dus meteen meekomen want het gesprek met de manager zou nu plaats vinden. Ik zei: ik heb het gesprek om 15:30 uur, wat is er aan de hand? Nee ik moest nu meekomen want het gesprek was nu.
De Istage begeleider ging Deborah halen en ik moest wachten samen met de manager van de receptie. Deborah kwam aan lopen en vroeg zich ook al af wat er gaande was, het gesprek was toch om 15:30 uur?
Wij een lift in met z’n 4en, we voelden ons nogal een crimineel, zo werden we behandeld, alsof we een enorme misdaad waren begaan. Uit de lift naar het kantoor van de manager.
Daar zat meneer, met z’n schijnheilige kop. ‘Nice jacket’ zegt hij tegen Deborah.
Oke? Waar gaat dit over?
‘What’s the problem girls?’
‘We want to go home, because this work isn’t good for us, nothing will change’.
‘Fine you want to leave? Leave! Tomorrow you have to go out of the room.’
Deborah en ik keken elkaar aan, wat nu??
‘I’m sorry, sir, but don’t be that angry and agressive to me?
‘But girls, i’m not angry’
Uhuu, vast, hij was niet boos, nee het leek alleen maar zo.
‘You already booked your flight?’
‘Uhm, yes, 27th of May’
‘Nooo, you want to leave, then leave tomorrow’.
Wij uitleggen dat we nog best wilden werken tot aan onze vlucht zodat hij voor vervanging kon zorgen. Maar nee, dat hoefde niet want wij konden toch wel zo vervangen worden, en het hotel zou echt wel doorgaan als wij weg waren.
Toen ging hij Deborah nog even helemaal de hemel inprijzen, hopen dat ze zich zou bedenken en toch zou blijven.
‘Deborah, everyone likes you, you’re really good, you’re the best’.
Ik vroeg me af of ik mijn werk niet goed had gedaan.
‘I didn’t do my job right? I was wrong?
‘No, no, you’re ok, but Deborah, she is the best’.
Niet dat ik Deborah naar beneden wil halen, dat nooit, maar ik begon wel aan mezelf te twijfelen of ik het nou goed had gedaan of niet. Waarom werd dit nu pas tegen Deborah gezegd, terwijl ze op het punt staat om weg te gaan.
‘All right girls? Finish your shift now and leave tomorrow’.
Ik was zo vreselijk boos op die vent. Hoe kon hij ons zo behandelen, ons gewoon aan de kant schuiven alsof we een zak vuil waren.
Ik vroeg hem nog één ding:
‘Sir, maybe too much to ask, but can you sign our hours?’
‘No! You want to leave! Leave! I sign nothing!’
Prima, dat was dan duidelijk, we konden fluiten naar onze uren en ons geld.
Ik ben opgestaan en weggelopen, Deborah er achter aan. Ik spuwde inmiddels vuur.
Ik naar de kamer, m’n laptop gepakt en geprobeerd school te bereiken, gelukkig mijn stagebegeleider was online op skype. Ik heb haar meteen gebeld.
Volgens haar moesten we maar meteen onze terugvlucht omboeken (alweer..!)
Maar daar kwam de Istage begeleider en de receptie manager aan, ik moest onmiddellijk m’n shift afmaken tot 15:00 uur anders moesten we diezelfde middag nog weg (oprotten). Ik werd bozer en bozer, wat dachten ze wel niet, eerst het contract verbreken en dan nog verwachten dat we gewoon onze shift afmaken?
Ik zou eerst de terugvlucht regelen en daarna wel terug gaan naar m’n shift. Maar ik moest onmiddellijk terug aan het werk. Ik heb dit uiteindelijk toch maar gedaan, te bang dat ze ons diezelfde middag al op straat zouden zetten. Ik heb gewerkt tot 15:15 uur, Deborah moest gewoon haar shift van 15:00 uur tot 23:00 uur maken. Toen ik klaar was met m’n shift kon ik eindelijk de terugvlucht boeken. Nu maar hopen dat er nog een vlucht ging op dinsdag 20 mei. Na veel gedoe en geregel, was de terugvlucht geboekt, gelukkig! Morgen zouden we opgerot zijn uit deze hel. Snel de koffers ingepakt.
’s Avonds de mede stagiaires gedag gezegd en veel succes gewenst met het uithouden in dit hotel. Er waren trouwens nog 3 andere stagiairs die ook graag weg wilden, maar zij zaten helaas vast aan een contract van Istage.
De wekker ging om 4:00 uur. Slecht geslapen, maar we mochten weg, eindelijk.
De avond van te voren hadden we de taxi geregeld. Er zou nog een Nederlandse gast meegaan met deze taxi dus dat kwam mooi uit, konden wij ook meteen mee.
We hebben de sleutel ingeleverd bij de receptie, diegene die de nachtshift had begreep heel goed dat we weggingen, hij zou zelf ook wel weg willen zei hij. De taxi kwam om 5:00 uur en we vertrokken. Na ongeveer 20 minuten kwamen we aan op het vliegveld. Ingecheckt en koffers het ruim in. We vlogen om 7:00 uur. Na nog geen 3 uur vliegen landden we iets te vroeg op Eindhoven airport. Eindelijk! Nederlandse bodem, nog nooit zo blij geweest om weer Nederlandse nummerborden te zien. En dat na nog maar 2 weken! Onze koffers gepakt van de bagageband en naar de aankomsthal. Deborah haar vader stond er, maar waar zijn mijn ouders??
Ik wachten, sms’en, ohh daar kwamen ze aan, ze stonden op het platform te kijken wanneer ik zou landen, maar we waren te vroeg geland dus we waren elkaar net misgelopen.
Koffers in de auto en op weg naar huis. Yes!
Wel erg moe en hoofdpijn van de vlucht en alles er om heen.
Heerlijk om weer thuis te zijn! Hoi huis, hoi Simba!
’S Avonds in mijn eigen bed slapen, met een dekbed!
Dit was mijn korte, maar zeer uitputtende bezoek aan Malta. Nooit meer dat ik naar dit hotel ga. Waarschijnlijk kom ik ook nooit meer op Malta vanwege de nare en misschien wel traumatische ervaring. Nu moeten we opzoek naar een nieuwe stage plaats. We houden het maar bij Nederland. Toch wel erg jammer dat mijn 1e buitenlandse stage zo moet aflopen. Het had ook heel leuk kunnen zijn..
Ik zou dit hotel ten strengste afraden als stageplaats en als verblijf ook trouwens. Dit hotel zou per direct failliet moeten worden verklaard. Stiekem hoop ik dat dit ook gebeurt of dat het hele hotel met managers en al de grond in zakt.
Het interesseert dit hotel niet of iets tegen de wet is, of je voet zo dik is als een olifanten voet, of je in het ziekenhuis beland vanwege het eten in het hotel, je moet huilen door de manager die tegen je schreeuwt. Ik kan nog wel even doorgaan.
Wij konden gelukkig op tijd weg, voordat de hel nog erger werd. Ik ben super blij dat ik weer thuis ben en dat ik straks hopelijk met een schone lei aan een nieuwe, leuke en leerzame stage kan beginnen. Helaas zitten onze mede stagiairs er nog wel.. Ik wens hun nogmaals heel veel sterkte en succes in dit vreselijke hotel. Ik hoop voor jullie dat het toch nog wat beter wordt. En dat jullie misschien toch ook weggehaald worden door jullie school.
Liefs, x
Wat ging er vooraf?
Dit was maandag 19 mei.
Deborah en ik hadden een gesprek met de manager aangevraagd. Prima, om 15:30 stond de afspraak. Ik had een ochtenddienst, dus van 7:00 uur tot 15:00 uur. Om 13:30 uur werd ik achter de receptie vandaan gehaald door een begeleider van Istage. Met wie wij eigenlijk niks te maken hebben maar goed, hij begeleidde ook de mensen die niets met Istage te maken hadden. Maar goed, ik moest dus meteen meekomen want het gesprek met de manager zou nu plaats vinden. Ik zei: ik heb het gesprek om 15:30 uur, wat is er aan de hand? Nee ik moest nu meekomen want het gesprek was nu.
De Istage begeleider ging Deborah halen en ik moest wachten samen met de manager van de receptie. Deborah kwam aan lopen en vroeg zich ook al af wat er gaande was, het gesprek was toch om 15:30 uur?
Wij een lift in met z’n 4en, we voelden ons nogal een crimineel, zo werden we behandeld, alsof we een enorme misdaad waren begaan. Uit de lift naar het kantoor van de manager.
Daar zat meneer, met z’n schijnheilige kop. ‘Nice jacket’ zegt hij tegen Deborah.
Oke? Waar gaat dit over?
‘What’s the problem girls?’
‘We want to go home, because this work isn’t good for us, nothing will change’.
‘Fine you want to leave? Leave! Tomorrow you have to go out of the room.’
Deborah en ik keken elkaar aan, wat nu??
‘I’m sorry, sir, but don’t be that angry and agressive to me?
‘But girls, i’m not angry’
Uhuu, vast, hij was niet boos, nee het leek alleen maar zo.
‘You already booked your flight?’
‘Uhm, yes, 27th of May’
‘Nooo, you want to leave, then leave tomorrow’.
Wij uitleggen dat we nog best wilden werken tot aan onze vlucht zodat hij voor vervanging kon zorgen. Maar nee, dat hoefde niet want wij konden toch wel zo vervangen worden, en het hotel zou echt wel doorgaan als wij weg waren.
Toen ging hij Deborah nog even helemaal de hemel inprijzen, hopen dat ze zich zou bedenken en toch zou blijven.
‘Deborah, everyone likes you, you’re really good, you’re the best’.
Ik vroeg me af of ik mijn werk niet goed had gedaan.
‘I didn’t do my job right? I was wrong?
‘No, no, you’re ok, but Deborah, she is the best’.
Niet dat ik Deborah naar beneden wil halen, dat nooit, maar ik begon wel aan mezelf te twijfelen of ik het nou goed had gedaan of niet. Waarom werd dit nu pas tegen Deborah gezegd, terwijl ze op het punt staat om weg te gaan.
‘All right girls? Finish your shift now and leave tomorrow’.
Ik was zo vreselijk boos op die vent. Hoe kon hij ons zo behandelen, ons gewoon aan de kant schuiven alsof we een zak vuil waren.
Ik vroeg hem nog één ding:
‘Sir, maybe too much to ask, but can you sign our hours?’
‘No! You want to leave! Leave! I sign nothing!’
Prima, dat was dan duidelijk, we konden fluiten naar onze uren en ons geld.
Ik ben opgestaan en weggelopen, Deborah er achter aan. Ik spuwde inmiddels vuur.
Ik naar de kamer, m’n laptop gepakt en geprobeerd school te bereiken, gelukkig mijn stagebegeleider was online op skype. Ik heb haar meteen gebeld.
Volgens haar moesten we maar meteen onze terugvlucht omboeken (alweer..!)
Maar daar kwam de Istage begeleider en de receptie manager aan, ik moest onmiddellijk m’n shift afmaken tot 15:00 uur anders moesten we diezelfde middag nog weg (oprotten). Ik werd bozer en bozer, wat dachten ze wel niet, eerst het contract verbreken en dan nog verwachten dat we gewoon onze shift afmaken?
Ik zou eerst de terugvlucht regelen en daarna wel terug gaan naar m’n shift. Maar ik moest onmiddellijk terug aan het werk. Ik heb dit uiteindelijk toch maar gedaan, te bang dat ze ons diezelfde middag al op straat zouden zetten. Ik heb gewerkt tot 15:15 uur, Deborah moest gewoon haar shift van 15:00 uur tot 23:00 uur maken. Toen ik klaar was met m’n shift kon ik eindelijk de terugvlucht boeken. Nu maar hopen dat er nog een vlucht ging op dinsdag 20 mei. Na veel gedoe en geregel, was de terugvlucht geboekt, gelukkig! Morgen zouden we opgerot zijn uit deze hel. Snel de koffers ingepakt.
’s Avonds de mede stagiaires gedag gezegd en veel succes gewenst met het uithouden in dit hotel. Er waren trouwens nog 3 andere stagiairs die ook graag weg wilden, maar zij zaten helaas vast aan een contract van Istage.
De wekker ging om 4:00 uur. Slecht geslapen, maar we mochten weg, eindelijk.
De avond van te voren hadden we de taxi geregeld. Er zou nog een Nederlandse gast meegaan met deze taxi dus dat kwam mooi uit, konden wij ook meteen mee.
We hebben de sleutel ingeleverd bij de receptie, diegene die de nachtshift had begreep heel goed dat we weggingen, hij zou zelf ook wel weg willen zei hij. De taxi kwam om 5:00 uur en we vertrokken. Na ongeveer 20 minuten kwamen we aan op het vliegveld. Ingecheckt en koffers het ruim in. We vlogen om 7:00 uur. Na nog geen 3 uur vliegen landden we iets te vroeg op Eindhoven airport. Eindelijk! Nederlandse bodem, nog nooit zo blij geweest om weer Nederlandse nummerborden te zien. En dat na nog maar 2 weken! Onze koffers gepakt van de bagageband en naar de aankomsthal. Deborah haar vader stond er, maar waar zijn mijn ouders??
Ik wachten, sms’en, ohh daar kwamen ze aan, ze stonden op het platform te kijken wanneer ik zou landen, maar we waren te vroeg geland dus we waren elkaar net misgelopen.
Koffers in de auto en op weg naar huis. Yes!
Wel erg moe en hoofdpijn van de vlucht en alles er om heen.
Heerlijk om weer thuis te zijn! Hoi huis, hoi Simba!
’S Avonds in mijn eigen bed slapen, met een dekbed!
Dit was mijn korte, maar zeer uitputtende bezoek aan Malta. Nooit meer dat ik naar dit hotel ga. Waarschijnlijk kom ik ook nooit meer op Malta vanwege de nare en misschien wel traumatische ervaring. Nu moeten we opzoek naar een nieuwe stage plaats. We houden het maar bij Nederland. Toch wel erg jammer dat mijn 1e buitenlandse stage zo moet aflopen. Het had ook heel leuk kunnen zijn..
Ik zou dit hotel ten strengste afraden als stageplaats en als verblijf ook trouwens. Dit hotel zou per direct failliet moeten worden verklaard. Stiekem hoop ik dat dit ook gebeurt of dat het hele hotel met managers en al de grond in zakt.
Het interesseert dit hotel niet of iets tegen de wet is, of je voet zo dik is als een olifanten voet, of je in het ziekenhuis beland vanwege het eten in het hotel, je moet huilen door de manager die tegen je schreeuwt. Ik kan nog wel even doorgaan.
Wij konden gelukkig op tijd weg, voordat de hel nog erger werd. Ik ben super blij dat ik weer thuis ben en dat ik straks hopelijk met een schone lei aan een nieuwe, leuke en leerzame stage kan beginnen. Helaas zitten onze mede stagiairs er nog wel.. Ik wens hun nogmaals heel veel sterkte en succes in dit vreselijke hotel. Ik hoop voor jullie dat het toch nog wat beter wordt. En dat jullie misschien toch ook weggehaald worden door jullie school.
Liefs, x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
